गाय किंवा म्हैस माजावर आल्यानंतर सोट टाकण्याचे प्रमाण वाढते.  बाहेर पडणारा सोट हा पाण्यासारखा असतो म्हणजे चिकटपणा खूप कमी असतो.  या सोटामध्ये हवेचे बुडबुडे असतात. कृत्रिम रेतन केल्यानंतर हात बाहेर काढल्यानंतर हवा गुदद्वारातून आत ओढली जाते. फॉस्फरस ची कमतरता असलेल्या गायीमध्ये तिचे मायांग हे तिरके झालेले असते जे की उभे असायला हवे असते. हवा आत ओढून-ओढून ते तिरके झालेले असते.

हेही पाहा- खनिज कमतरतेमुळे दुभत्या जनावरांमध्ये होणारे आजार

शेण टाकल्यानंतर फर फर आवाज येत असेल तर ती फॉस्फरसची (Phosphorus) कमतरता आहे असं समजावं.  तिरक्या मायांगमुळे शेण टाकताना ते मायंागला चिकटले जाते व त्यामुळे शेणामधील बॅक्टेरिया (Bacteria) गायीच्या गर्भाशयात प्रवेश करतात व त्यामुळे जंतुसंसर्ग होऊन गाय गाभण राहत नाही. अशा परिस्थितीत कितीही अँटिबायोटिक वापरल्या तरी गाय गाभण राहत नाही कारण संसर्ग  पुन्हा पुन्हा होत असतो.  फॉस्फरसच्या कमतरतेमुळे जनावर गाभण राहत नाही. फॉस्फरसची कमतरता ही एका दिवसात होत नाही, फॉस्फरसची कमतरता शरीरात हळू हळू होत असते व ती होण्यासाठी खूप वेळ लागतो त्याच प्रमाणे फॉस्फरस ची कमतरता भरून निघण्यासाठी कमीत कमी १०-१५ दिवस लागतात. जनावरांना चाऱ्या मधून फॉस्फरस मिळत असते त्यामुळे जो चारा आपण पिकवतो त्याला सुपर फॉस्फेट खत म्हणून टाका.