कमीतकमी हेक्टरी १ लाख ऊससंख्या असलेल्या क्षेत्रातच खोडवा ठेवावा. कीडग्रस्त क्षेत्रातील खोडवा ठेवू नये.खोडवा ठेवताना पाचट पेटवू नये. पाचट कुट्टी करू नये. पाचट एकआड एक सरीत ठेवू नये किंवा शेताबाहेर काढू नये.ऊसतोडणीनंतर पाचट शेतात दाबून घ्यावे.उसाचे बुडखे मोकळे करून धारदार कोयत्याने जमिनीलगत छाटून घ्यावेत. छाटलेल्या बुडख्यांवर कार्बेन्डाझिम १ ग्रॅम प्रतिलिटर पाणी याप्रमाणात फवारणी करावी.पाचट कुजविण्यासाठी पाचटावर प्रतिहेक्टरी ८० किलो युरिया, १०० किलो सिंगल सुपर फॉस्फेट टाकावे. त्यानंतर १० किलो पाचट कुजविणारे जीवाणू शेणखतात मिसळून पाचटावर टाकावेत.पहिले पाणी दिल्यानंतर ३ ते ४ दिवसांनी वाफसा आल्यावर पहारीच्या साह्याने हेक्टरी १५० किलो नत्र (३२५ किलो युरिया), ७० किलो स्फुरद (४३७ किलो सिंगल सुपर फॉस्फेट), ७० किलाे पालाश (११७ किलो म्युरेट ऑफ पोटॅश) या रासायनिक खतांचे मिश्रण द्यावे. तसेच प्रतिहेक्टरी झिंक सल्फेट २० किलो, फेरस सल्फेट २५ किलो याप्रमाणात शेणखतात मिसळून द्यावे. सूक्ष्मअन्नद्रव्य देताना ती एकत्र करून बुडख्यापासून सरीच्या एका बाजूला ३० सें.मी. अंतरावर व १५ सें.मी. खोलीवर पहारीच्या साह्याने द्यावीत.ठिबकसिंचनाची सोय असल्यास १ ते ४ आठवड्यांच्या दरम्यान खोडव्यास प्रतिएकरी ६.५ किलो युरिया, १.५ किलो मोनो-अमोनियम फॉस्फेट व १.५ किलो म्युरेट ऑफ पोटॅश ही अन्नद्रव्ये ७ दिवसांच्या अंतराने द्यावीत. ५ ते ९ आठवड्यादरम्यानच्या खोडवा पिकास प्रतिएकरी ६.५ किलो युरिया, ४.५ किलो मोनो-अमोनियम फॉस्फेट व २ किलो म्युरेट ऑफ पोटॅश ही खते ७ दिवसांच्या अंतराने द्यावीत.दोन महिने वयाच्या खोडवा पिकास १ लिटर द्रवरूप अॅसेटोबॅक्टर जीवाणूयुक्त खताची ५०० लिटर पाण्यात मिसळून सकाळच्यावेळेस फवारणी करावी. तसेच स्फुरद विरघळविणारे जीवाणूयुक्त खत १० किलाे प्रति १०० किलाे कंपोस्ट खतामध्ये मिसळून सरीमधून द्यावे. संपर्क : डॉ. प्रमोद चौधरी, ८२७५५६३५८० (मध्यवर्ती ऊस संशोधन केंद्र, पाडेगाव, जि. सातारा.)
